27

-Nie jesteś głodna? – pyta szeptem tak jakby bał się, że podniesienie głosu sprawi, że ta magiczna bańka, która nas otacza pęknie.

                -Trochę. – odpowiadam.

                -W takim razie na co masz ochotę? Muszę ci jakoś wynagrodzić to, że cię uprowadziłem. – Puszcza do mnie oko. Co??? Zaraz, wróć! Zayn Malik puścił do mnie oko!!!? Przecież to jest nic… Zayn Malik POCAŁOWAŁ MNIE!!!

                Czuję się tak jakbym dopiero teraz odzyskała zdolność myślenia. Cholera, on naprawdę mnie pocałował. Gdyby ktoś powiedział mi o tym parę miesięcy temu… Co ja mówię? Parę tygodni temu to powiedziałabym, że ma po prostu bujna wyobraźnie. To było sprzeczne z naturą. Jesteśmy od siebie odmienni. Niby niektórzy mówią, że przeciwieństwa się przyciągają, ale czy tak jest w realnym świecie? W tej chwili naprawdę jestem naiwna. To tylko pocałunek wywołany pod wpływem emocji. Zapewne już nigdy więcej taka sytuacja nie będzie miała miejsca. Na pewno trudno będzie mi o tym zapomnieć. To był mój pierwszy prawdziwy pocałunek. Wcześniejsze się nie liczą, bo przecież były tylko i wyłącznie na potrzeby przedstawienia.

                -Halo!!! Ziemia do Any. – Widzę jak chłopak macha ręką przed moimi oczami.

                -Co? – pytam zdziwiona.

                -Nie odzywasz się przez parę minut. Bałem się, że dostałaś jakiegoś paraliżu! – Rzeczywiście zauważam, że chłopak jest zdenerwowany.

                -Po prostu się zamyśliłam.

                -Coś długo ci to zajęło. O czym myślałaś? – Wstajemy i idziemy w kierunku kuchni.

                -Tajemnica. – mówię uśmiechając się do niego zadziornie.

                -Nie daj się prosić.

                -I tak nic ci nie powiem.

                -I tak to kiedyś od ciebie wyciągnę. – Stara się naśladować mój ton, ale wychodzi mu to z marnym skutkiem. – To co chciałabyś zjeść. Tylko błagam, nic wymyślnego, bo niestety nie odziedziczyłem daru do gotowania po mamie.

                -Powiedzmy, że zdaję się na ciebie. Tylko nie otruj mnie!

                -Aż tak źle nie jest.

                -Coś mi się nie chcę wierzyć. Nie wyobrażam sobie ciebie latającego w fartuszku po kuchni.

                -Ej!!! Fartuszki są sexy!

                -Błagam powiedz, że jakiś tu jest! Chcę cię w nim zobaczyć!

                -Nie potrzebny mi. Jestem wystarczający seksowny bez niego.

                -Oho! Ktoś tu ma za wysokie ego.

                -Właśnie je zraniłaś! Jesteś okrutna! Już do końca życia będę miał uraz do fartuszków.

                -Dlaczego, akurat do nich?

                -Bo będą mi przypominać tą sytuację. Dogłębnie zraniłaś moją duszę. W moim umyśle na zawsze pozostanie świadomość tego, że nie jestem seksowny. – Właśnie w tej chwili znów straciłam kontakt z rzeczywistością i zaczęłam rozmyślać. Czy serio myślę, że nie jest pociągający? Zdecydowanie nie. Spod białego t-shirtu można zobaczyć świetnie wyrzeźbione ciało. Przepięknie wykrojony podbródek zdobi kilkudniowy zarost, jego cera jest śniada, a włosy czarne jak noc i ułożone w artystycznym nieładzie. Chyba nie ma osoby na tym świecie, która nie uważałaby go za atrakcyjnego.

                -Oh, już dobrze niech ci będzie. Nie chcę mieć cię na sumieniu.

                -Chcę usłyszeć jak mówisz to pełnym zdaniem.

                -Uważam, że jednak jesteś seksowny.

                -I o to chodziło. – Uśmiecha się do mnie i zaczyna wyciągać potrzebne produkty z lodówki.

                -A fartuszek? – pytam.

                -Raczej nie ma.

                -Raczej?

                -Nie sprawdzałem. – Błyskawicznie zrywam się z krzesła i zaczynam przeglądać wszystkie szafki. W końcu natrafiam na tą ze ściereczkami i właśnie tam znajduję przedmiot, na którym tak bardzo mi zależało. Uśmiecham się do siebie szeroko. Materiał jest czarny i zdobiony białymi groszkami, na jego brzegach są urocze falbanki. – Nie chyba nie będziesz mi kazała tego założyć. – Słyszę prawdziwe przerażenie w jego głosie.

                -Proszę. – mówię i próbuję zrobić minę choć trochę podobną do tej, w której mistrzem jest kot ze Shreka.

                -To wcale na mnie nie działa. – mówi, ale mimo to odwraca wzrok. Podchodzę do niego i wspinam się na palcach. Całuję go w policzek.

                -A może jednak? – pytam.

                -Cholera, masz dar przekonywania. – Łapie kawałek materiału, a ja już wiem, że za chwilę będę się tarzać ze śmiechu. Chłopak zawiązuję delikatne wstążeczki po bokach, a ja uśmiecham się jeszcze szerzej. Mierze go od góry do dołu i wybucham śmiechem. Nie dość, że fartuszek jest za krótki, to Zayn wygląda fenomenalnie w groszkach. Sam pan zainteresowany przyłącza się do mojego śmiechu. Chyba nawet największy sztywniak nie mógłby się pohamować. Wygląda jak żywcem wzięty z cyrku. – Hej, może zrobimy mały maraton filmowy? – pyta po tym jak troszkę się uspokajamy.

                -Jak dla mnie spoko.

                -OK. Jak chcesz to możesz iść się odświeżyć. Gdzie jest łazienka to chyba już wiesz. Ja w tym czasie zajmę się jedzeniem.

                -Dobra, a gdzie są moje rzeczy?

                To, że chłopak zaklął pod nosem i uderzył się w czoło nie zwiastuję niczego dobrego.

                -Zapomniałem. Mam tylko twoją kosmetyczkę, bo spakowałem ją do twojej torby. Poczekaj dam ci jakąś moją koszulkę. – Nie powiem, że to mnie cieszy, ale widząc to jaki chłopak jest zdenerwowany tą sytuacją staram się trzymać nerwy na wodzy. Nie chcę zepsuć tej miłej atmosfery, która jest pomiędzy nami.

                W sypialni Zayn podchodzi do walizki. Nie potrafię nie obserwować tego jak jego mięśnie pracują przy każdym ruchu. W końcu odwraca się do mnie z moją różową kosmetyczką i jakąś szarą koszulką, w drugiej ręce.

                -Przepraszam. Jutro pójdziemy na zakupy i za wszystko będę płacił.

                -O! W takim razie częściej możesz zapominać moich rzeczy. Mi taki układ jak najbardziej pasuję. – Nie czekając dłużej idę w kierunku łazienki, ale jeszcze słyszę za sobą jego dźwięczny śmiech. Szkoda, że nie mogę go nagrać i ustawić sobie na budzik. Wtedy każdy poranek byłby piękniejszy.

+++

                Stoję przed tym głupim lustrem dobre parę minut. Kolejny raz przeczesuję swoje czarne, długie włosy. Boję się wyjść. Być może lepsze byłoby określenie, że wstydzę się. Koszulka Zayna ledwo zakrywa mi pupę, ale nie to jest najgorsze. Chłopak będzie mógł w całej okazałości podziwiać moje grube i krótkie nogi. Jeszcze raz spoglądam w lusterko i dodatkowo dobijam się. Jestem przeciętna do bólu. Na dodatek moja cera dzisiejszego dnia jest wyjątkowo blada, co tworzy okropny kontrast z ciemnymi włosami. Biorę głęboki wdech i wychodzę. Nie mogę przecież stać tu wieczność, choć musze przyznać, że to kusząca propozycja. Gdybym wiedziała, że do tego dojdzie zrezygnowałabym z filmu i kolacji idąc prosto do łóżka.

                Niepewnie idę do kuchni. Posadzka ziębi mnie w nogi, ale staram się nie zwracać na to uwagi.

                -Jedzenie gotowe? – pytam starając się zdobyć na spokojny ton, a chłopak z uśmiechem obraca się w moją stroną. Mierzy moją sylwetkę od góry do doły i od razu poważnieje. Widzę jak przełyka ślinę, ba niemal to słyszę. Pewnie teraz myśli co ma powiedzieć. Chyba nie walnie prosto z mostu, że jestem gruba. Co ja bym dała za moje sprane dresy!

                -Nie wiedziałem, że będzie aż taka krótka. – niemal szepcze.

                -Ja też. – Najchętniej sięgnęłabym po pierwszą lepszą ściereczkę po to tylko, żeby przestał gapić się na moje nogi. – Co tam wymyśliłeś? – pytam chcąc zmienić temat.

                -Tosty. – mówi, ale i tak cały czas wpatruję się w moje kończyny. Potem tak jakby się przebudził momentalnie odwraca się. – Wolisz z ketchupem, czy majonezem.

                -Obojętnie.  – Jak dobrze, że już się na mnie nie gapi.

                Po chwili znów się odwraca, ale zauważam, że tym razem wzrokiem omija moje nogi. Stawia talerz na środku stołu i zaczynamy jeść.

                -Jak w ogóle to wszystko załatwiłeś? – pytam.

                -Co tosty?

                -Nie głupku. Chodzi mi o ten dom i ogólnie o cały wyjazd.

                -Dom należy do mojego przyjaciela.

                -Oh! Musi być bogaty.

                -Nie do końca. Dostał go w spadku po jakiś krewnych. Już kiedyś oferował mi to, abym tu przyjechał, ale nigdy nie miałem za bardzo na to ochoty. Kiedy pojawiłaś się ty pomyślałem, że czas skorzystać z oferty.

                -Ta na pewno zobaczyłeś mnie pierwszy raz w klasie i pomyślałeś: „No kiedyś pojedziemy sobie na Hawaje”. – Swoimi słowami doprowadzam go do niepochamowanego śmiechu. Biedak niemal wypluwa kawałek pieczywa.

                -Oczywiście, że tak nie było. W tamtej chwili mało na kogo zwracałem uwagę. Byłem nieźle wkurzony na to, że przeprowadziliśmy się i na dodatek, że muszę chodzić do szkoły.

                -Wiesz mało kto cieszy się z powodu tego, że musi chodzić do szkoły.

                -Mi chodziło raczej o coś innego. Wolałem zacząć pracować, tak żeby odciążyć mamę, ale ona twardo postawiła na tym, że najpierw mam zdobyć wykształcenie. Na szczęście udało mi się dostać pracę dorywczą w warsztacie samochodowym.

                -Na pewno ciężko pracowałeś, a teraz tracisz tą kasę.

                -Wszystko co zarabiam jest moje. Kupuję sobie za to ubrania i inne potrzebne rzeczy, chociaż tak mogę coś zdziałać. Długo odkładałem je na wakacje, a że ty się dołączyłaś to już inna sprawa.

                -Musiałeś szybko dorosnąć. – szepcze.

                -Już się do tego przyzwyczaiłem. – Następuję chwila ciszy. – Najadłaś się już? – pyta zmieniając tym samym temat. Widzę, że jest lekko zmieszany i od razu zaczynam zastanawiać się, czy kiedykolwiek zdobył się na taką szczerość w stosunku do drugiej osoby.

                -Tak. – odpowiadam.

                -Zrobię popcorn i możemy zacząć maraton.

                -Błagam! Przecież ja już nic więcej w siebie nie wcisnę!

                -OK, w takim razie idziemy. – Łapie mnie za rękę i prowadzi w stronę pomieszczenia, w którym jeszcze nie byłam. Okazuję się, że to nieduży salon, w którym mieści się skórzana, brązowa kanapa, a naprzeciwko niej ogromny telewizor plazmowy. Idealne miejsce na maratony filmowe. – Który najpierw?  - pyta i pokazuję okładki płyt DVD.

                -Charlie, niedawno przeczytałam tą książkę, a filmu jeszcze nie widziałam.

                -To fajnie. – mówi i podchodzi do odtwarzacza, a ja w tym samym czasie siadam na kanapie.  – Przykryj się na pewno jest ci zimno. – Z wdzięcznością biorę od niego koc i okrywam nim szczelnie moje nogi. Chłopak siada obok mnie. Przez parę minut oglądamy film w milczeniu, ale widzę, że Zayn co chwilę na mnie zerka.

                -Co jest? – pytam.

                -Nic. – odpowiada.

                -To czemu na mnie co chwilę patrzysz?

                -Jak chcesz to oprzyj się o mnie. – mówi w końcu. Przez chwilę się waham, ale podejmuję decyzję i opieram głowę o niego. Po chwili obejmuję mnie ramieniem przez to jestem jeszcze bliżej niego. Od razu przypomina mi się nasz pocałunek i próbuję rozszyfrować to co on tak naprawdę znaczył. Mimo wszystko postanawiam, że będę się martwić tym później, teraz muszę cieszyć się chwilę. Wciągam jego przyjemny zapach i skupiam się na filmie.

+++

                -Dlaczego płaczesz? – pyta chłopak lekko drżącym głosem. Staram się ukryć twarz w jego ramieniu, ale zdaję sobie sprawę, że to jeszcze bardziej pogorszy sprawę, bo zmoczę cały jego podkoszulek.

                -To nic takiego. – udaje mi się wyszeptać.

                -Gdyby to nie było ważne na pewno byś nie płakała.

                -Skąd wiesz? – pytam.

                -Bo to normalne. Po prostu powiedz o co chodzi, a ja postaram ci się pomóc.

                -Już mi pomogłeś.

                -Co?

                -Po prostu… Ja miałam tak jak Charlie. Byłam samotna, ale ty sprawiłeś, że to się zmieniło. Dziękuję. – Zaczynam jeszcze bardziej szlochać.

                -Oh skarbie, proszę nie płacz. Już jest po wszystkim. To przeszłość. Czasami trzeba iść do przodu nie oglądając się za siebie. – Obejmuję mnie i lekko kołysze w prawo i w lewo. Potem zaczyna delikatnie scałowywać łzy z moich policzków. Czuję jakby muskały mnie skrzydła anioła, a z każdym ciepłym dotykiem czuję przechodzący po moim ciele dreszcz przyjemności. Momentalnie przestaję płakać. Chłopak przyciąga mnie jeszcze bliżej i w ciszy siedzimy tak parę minut. – Chyba już nie chcę ci się oglądać kolejnego filmu?

                -Nie. – odpowiadam krótko.

                -Idziemy spać?

                -Tak. – Niespodziewanie bierze mnie na ręce. – Zayn, przestań się wygłupiać. Postawa mnie na ziemi. Przecież nie uniesiesz mnie.

                -No pięknie. Najpierw ranisz moją męską dumę, bo mówisz, że nie jestem seksowny, a teraz sugerujesz, że jestem cieniasem? – Unosi jedną brew do góry. Z moich ust wydobywa się cichy chichot.

                -Tu nie o to chodzi. Po prostu jestem za ciężka.

                -Nie prawda.

                -Jak powiesz, że jestem szczupła, to chyba wybuchnę ci śmiechem w twarz.

                -Na pewno nie jesteś gruba, że nie jesteś chuda jak patyk to nie znaczy, że nie masz pięknej figury.

                -Zayn ty jesteś nienormalny! Pięknej figury!?

                -Jezu! Dziewczyno zrozum, że kiedy zobaczyłem cię w tej koszulce to myślałem, że się na ciebie rzucę.

                -Co? Ty chyba żartujesz.

                -Nie. W końcu musisz uwierzyć w to, że jesteś piękna taka jaka jesteś, czyli wyjątkowa. Będę ci to powtarzał bez końca, aż nareszcie to zrozumiesz.

                Dopiero teraz zauważam, że doszliśmy do sypialni, a Malik bez problemu doniósł mnie na miejsce. Milczę, bo nie mam pojęcia co powinnam odpowiedzieć na jego słowa. W końcu zrezygnowana kładę się na łóżku, a chłopak obok mnie. Wiem, że powinnam go stąd wygonić, ale już tyle razy spaliśmy w jednym łóżku, że byłoby to dziwne.

                -Całusa na dobranoc nawet nie dostanę? – pyta. – Po tym długim przygotowywaniu tostów chyba mi się należy. – Uśmiecham się i podpieram na łokciach. Całuję go w policzek i chcę się odsunąć kiedy on niespodziewanie łapie mnie za ramiona i wpija w moje usta. Tym razem nasz pocałunek jest o wiele mniej niewinny. Z coraz większą siłą napieramy na swoje usta poruszając nimi w tym samym rytmie. Kładę ręce na jego karku i staram się przysunąć go jeszcze bliżej mnie. Nawet nie zauważam kiedy chłopak zaczyna przygniatać mnie swoim ciałem do łóżka. To niesamowite, że mogę czuć go każdą komórką mojego ciała. Nadal nie przerywamy naszego pocałunku. Zayn przejeżdża językiem po mojej dolnej wardze co sprawia, że zaczynam drżeć. Mimowolnie rozchylam wargi zapraszając go do środka. Nasze języki spotykają się. Na początku gładzą się delikatnie, poznając siebie. Dopiero później zaczynają swój dziki taniec. Przez to nasz pocałunek staję się jeszcze bardziej namiętny. Dopiero wtedy kiedy czuję chłodną dłoń Zayna na moim nagim udzie podskakuję co jest znakiem dla chłopaka, że to dla mnie za dużo. Powoli odsuwa się ode mnie próbując złapać powietrze. Wpatrujemy się w siebie przez chwilę. W końcu chłopak cmoka mnie w usta i kładzie obok. Parę minut zajmuję nam dojście do siebie.

                -Dobranoc. – mówię i obracam się na bok mając nadzieję, że Zayn mnie obejmie. Czekam parę minut, ale nic takiego się nie dzieje. Pewnie myśli, że na dziś mam dość. Nie zastanawiając się dłużej obracam się w jego stroną i z mocno bijącym sercem kładę na jego torsie. Zaskoczony chłopak nie reaguję na to przez jakiś czas. Dopiero potem czuję jego silne dłonie na moich plecach i usta na moim czole. Zasypiam z uśmiechem błąkającym na mojej twarzy.

~*~

Czyście oszaleli!!!!?

107 komentarzy????

Ja po prostu nie wiem co mam powiedzieć. Autentycznie wyrywam sobie włosy z głowy i mam łzy w oczach!

Doprowadzacie mnie do skrajnych emocji!!!

W życiu nawet przez tyci, tyci sekundę nie pomyślałam, ani nie marzyłam, że kiedykolwiek będę mieć 100 komentarzy, a co dopiero mówić o tych dodatkowych 7!!!

Gdyby tego jeszcze było mało okazało się, że na blogu jest obecnie 109 387 wyświetleń!!!

Nie no to jest jakiś obłęd nie mogę w to uwierzyć!!! Mam wrażenie, że to tylko sen, a za chwilę obudzę się i będzie wielkie BUM i rozczarowanie!!!

OK. 

Wdech, wydech.

Ogar!!!

Mam nadzieje, że tym rozdziałem chociaż trochę wyjaśniłam wam, że Zayn mimo swojego wieku mógł zorganizować taka wycieczkę ;) 

Zresztą nie ważne! Wszystko macie wyżej w rozdziale. 

Oczywiście tradycyjnie proszę o jak najbardziej szczere komentarze, bo nie wierze, że wszystko jest idealnie napisane. 

Dziękuję tym parom osobom, które zwróciły mi uwagę na parę błędów i niedociągnięć. ;*

Już wolę nawet nie spoglądać na liczbę obserwatorów, bo znów zacznę szaleć ;D 

Najprościej byłoby wam podziękować, ale to jest na prawdę za mało. Nawet nie wiecie co się ze mną teraz dzieje! Śmieje się i płaczę jednocześnie!

Jesteście niesamowici!

drugi rozdział:

TAKEN

TUMBLR

PS: Błagam nie pytajcie się na asku co parę godzin kiedy nowy rozdział, bo to trochę irytujące i uprzedzam, że jeśli zacznie się to robić nachalne to nie będę odpowiadała na takie pytania, a wcale nie chcę robić czegoś takiego, bo uważam, że to trochę chamskie. Mimo wszystko to zależy od was

PS2: Wiem, że na razie zrobiło się trochę nudno, ale to tylko chwilowo...