11

Mija tydzień, a Zayn już w ogóle na mnie nie spogląda. Jestem dla niego jak powietrze. Po prostu zapomniał o moim istnieniu. Równie dobrze mogłoby mnie nie być. Choć dobrze go nie znam, to boli mnie to jak cholera.  Nienawidzę go za to, że najpierw zrobił mi nadzieję, a teraz traktuje mnie jak śmiecia.

                Jest listopad. Na dworze wszystkie liście są już różnokolorowe, ale najdziwniejsze jest to, że temperatura wynosi 28 stopni. Ku uciesze wszystkich licealistów jest akurat piątek. Z tego co słyszałam szykuję się parę imprez nad jeziorem i basenem. Oczywiście na żadnej z nich się nie pojawię. Nikt mnie nie zaprosił. Wcześniej byłabym pewna, że nie pójdę na żadną z nich, ale dziś?

                Wchodzę do domu i pierwsze co robię to moje jeansy zamieniam na wygodne do granic możliwości spodenki. W czasie jazdy autobusem miałam wrażenie, że za chwile się spale. Nawet muzyka płynąca z moich słuchawek nie pozwoliła mi o tym zapomnieć.

                W domu jest tylko Milo i moja mama. Tata jest w pracy. W pośpiechu jem obiad i idę do pokoju. Chcę wziąć książkę i w parku trochę poczytać. Jednak kiedy wchodzę do środka ktoś łapie mnie od tyłu. Chcę zacząć krzyczeć, ale zakrywa mi usta ręką. Nie wiedziałam, że właśnie w taki sposób umrę.

                -Spokojnie, to ja. – szepcze do mojego ucha. Chwila zajmuję mi odgadnięcie kim jest ten tajemniczy „ja”. Wystarczył tydzień, abym zapomniała jak brzmi jego głos.

                -Co ty tu robisz? – pytam kiedy bierze swoją rękę. Nie umyka mojej świadomości to, że nadal trzyma mnie w swoim uścisku.

                -Idziemy na imprezę.

                -A ty znowu zaczynasz?

                -Ubierz strój kąpielowy Jack ma w domu basen. – nadal szepcze do mojego ucha, a ja w środku cała drżę.

                -Nigdzie nie idę. – staram się wydobyć z siebie głos nieznoszący sprzeciwu. Chłopak błyskawicznie obraca mnie w swoją stronę i przypiera do ściany.

                -Albo idziesz, albo w tej chwili pocałuję cię tak, że zapamiętasz to na całe życie. Gwarantuję ci, że przez to nie będziesz mogła spać w nocy, ani skupić się na nauce, a to chyba jest dla ciebie niezwykle ważne. – szepcze z zaciśniętymi zębami. Nie daję rady opanować drżenia. – To jak idziesz? – Jedyne na co mnie stać to kiwnięcie głową. Puszcza mnie, a ja niemal błyskawicznie sięgam po mój strój. Przebieram się w łazience.

                -Czekaj na dole. – mówię nie patrząc na niego. – Mamo idę przejść się z Larą i Gabi! – krzyczę i wychodzę na dwór. O mały włos i zderzyłabym się z chłopakiem. Poskakuję wystraszone i odsuwam się. Tym razem łapie mnie za dłoń i niemal ciągnie w stronę samochodu.

                Impreza w klubie, gdzie nikt mnie nie zna to jedno, ale zabawa wśród ludzi z liceum, który będą mi się przyglądać z zaciekawieniem, a na dodatek wyśmiewać się ze mnie. Na pewno będę nowym obiektem plotek, ponieważ pojawię się tam z Malikiem.

                -Proszę cię! Nie każ mi tam iść. – mówię zaraz po wejściu do samochodu. – To wcale nie jest dobry uczynek.

                -Kto powiedział, że dziś akurat kieruję się dobrymi intencjami? Być może jestem egoistyczny?

                -Co jest w tym egoistycznego, że chcesz zaciągnąć mnie na imprezę?

                -Nie chcesz tego wiedzieć. – Jego słowa przerażają.

                -Czy ty chcesz… - Nie zostaje mi dane dokończyć. Przerywa mi jego śmiech.

                -Nie masz się czego bać. W najbliższym czasie nie mam zamiaru cię tknąć księżniczko.

                -W najbliższym czasie?

                -Tak, bo niedługo zakochasz się we mnie tak bardzo, że pozwolisz mi robić ze sobą wszystko czego tylko będę chciał.

                -Niedoczekanie twoje. – mówię głosem pełnym jadu.

                -Żartowałem tylko. Chciałem zobaczyć, czy jest w tobie choć trochę drapieżności.

                -I co stwierdzasz?

                -Potrafisz zadziwić Lewis.

                Kiedy jesteśmy już na miejscu ze strachu trzęsę się jak galareta. Nie uchodzi to uwadze Malika. Najbardziej dziwi mnie to, że przez chwilę patrzy na mnie, a później łapie moją dłoń delikatnie ściskając ją.

                -Chcesz buziaka na odwagę? – pyta. Gwałtownie wyrywam swoją dłoń z jego uścisku i bez słowa wychodzę z samochodu. Słyszę jego śmiech.

                Z oddali słychać już muzykę. Tyle tylko, że jest ona o wiele cichsza niż w klubie. Wchodzimy do środka i wita nas sam przewodniczący szkoły ubrany jedynie w kąpielówki.

                -Ohoho kogo my tu mamy? – spogląda w moim kierunku. Od razu czuję się skrępowana.

                -Mówiłeś, że mamy przyprowadzić jak najwięcej osób, więc nie rób teraz problemów. Nie chcę słyszeć, ani słowa o tym, że nie powinno jej tu być. – mam wrażenie, że za chwilę rozpęta się walka.

                               -Spoko, tylko się dziwie, że akurat ty ją tu przyprowadziłeś, ale jesteś nowy i nie wiesz jakie tu zasady panują. Tam możecie zostawić ubrania. -  Wskazuję jakieś pomieszczenie i odchodzi.

                               Idziemy w tamtym kierunku. Okazuję się, że mini skrytka pełni rolę szatni. Dziwi mnie to, że nikt nie obawia się tego, że któreś z jego rzeczy może już więcej nie zobaczyć. Skrępowana odwracam się od Malika i ściągam bluzkę. Układam ją w kostkę. Ze spodenkami robię to samo. Obracam się aby sprawdzić, czy Zayn jest już gotowy. Widzę go jedynie w kąpielówkach. Kiedy spoglądam na jego tors nie mogę oderwać oczu od tych mięśni. Nieraz w książkach były zawarte fragmenty jak dziewczyny wgapiają się w klatki piersiowe chłopaków. Nigdy tego nie rozumiałam aż do dziś. Po chwili zauważam, że swoim wzrokiem taksuję moją prawie nagą sylwetkę. Mimowolnie zaczynam się czerwienić i rękoma staram się zakryć swoje piersi. Widząc moje zmagania Zayn zaczyna się śmiać.

                               -Nie masz czego się wstydzić. To dla mnie nic nowego. Widziałem miliony dziewczyn w strojach kąpielowych, a nawet bez nich. – Jego słowa wstrząsają mną. Nigdy nie myślałam o tym ile Malik mógł mieć dziewczyn. Nawet na myśl nie przyszło mi to, że już nie jest prawiczkiem. Nie wiem czego się po nim spodziewałam. Chłopak taki jak on może mieć każdą dziewczynę, dlaczego miałby z tego nie skorzystać? – Nie patrz się na mnie jak na jakiegoś przestępcę. U chłopaków w tym wieku to normalne, a teraz choć. -

Nie patrząc na mnie idzie. Po chwili zauważa, że mnie nie ma, więc się wraca.

-Na co czekasz? Choć.

                -Chyba lepiej będzie jak najpierw wejdziesz ty, a późnej ja. Unikniemy niepotrzebnych plotek.

                -Tym się przejmujesz? Plotkami? Błagam cię! Ludzie zawsze będą gadać. W końcu dodadzą dwa do jednego i zorientują się, że przyszłaś ze mną. Zresztą Jack na pewno już wszystkim o tym powiedział. Tak w ogóle jeśli zobaczą, że jesteś ze mną to nie będą mieli odwagi i dogryzać, więc chyba to jest lepsze, nie?  - kiwam jedynie głową i idę za nim.

                Już przez szklane drzwi, które prowadzą nad basen widzę ogromną chmarę ludzi. Jedni dobrali się w grupki i z drinkami w rękach o czymś zażarcie dyskutują. Najczęściej chłopacy są w basenie, a dziewczyny na leżakach. Jednak znajdą się wyjątki w tej sprawie.

                Z mocno bijącym sercem zbliżam się do nich coraz bardziej i od razu uświadamiam sobie, że w ogóle do nich nie pasuję. Nie mam pojęcia po co Malik mnie tu zaciągnął. Przecież to bez sensu. Nigdy nie będę na tyle szczupła ani piękna żeby w jakikolwiek sposób im dorównać. Od razu przed oczami widzę siebie. Wyglądam na około 11 lat i jestem otoczona wianuszkiem koleżanek. Wtedy byłam kimś zupełnie innym. Czasami zastanawiałam się czy gdyby wszystko było w porządku to, czy stałabym się inną osobą?

                Zayn pewnym krokiem wychodzi na dwór. Żeńska część towarzystwa spogląda na niego z podziwem. Nawet te dziewczyny, które mają chłopaków nie mogą się oprzeć i nie zacząć podziwiać atutów innych.

                Potem przychodzi czas na mnie. Naokoło wszystko zamiera. Gdyby nie to, że muzyka nadal gra zapewne zapanowałaby nieznośna cisza. Czuję jak moje policzki pokrywa róż. Najchętniej zapadłabym się pod ziemie. Jestem tylko w stroju kąpielowym, a wszyscy bez problemu mogą dojrzeć wszystkie niedoskonałości mojej figury. Nie mam pojęcia co robić. Nie mogę uciec, bo wywołałoby to jeszcze większy śmiech i poruszenie, ale nie mam odwagi wejść dalej. W efekcie stoję w miejscu nerwowo się rozglądając i przeklinając Malika.

                -Uhuhu kogo my tu mamy! – krzyczy Conor. Jasnowłosy chłopak, który myśli, że jest bogiem naszej szkoły, ale nie jest nawet w jednym procencie tak piękny jak mu się wydaje. Z przerażeniem widzę jak do mnie podchodzi. Rozglądam się w celu znalezienia Zayn’a. Mam nadzieję, że jakoś mi pomoże. Szybko zdaję sobie sprawę, że być może przywiózł mnie tu tylko aby inni mogli się pośmiać. Mam wrażenie, że wpadnę w panikę, kiedy chłopak łapie mnie za biodra i przysuwa do siebie. Wiem, że chcę mnie pocałować, a wszyscy zebrani wstrzymują oddech chcą być świadkami tego co za chwilę się stanie.

~*~

Bezsprzecznie to najgorszy rozdział, który pojawił się na tym blogu. Co prawda troszkę się dzieję, ale kiedy czytałam go w celu sprawdzenia błędów to miałam wrażenie, że pisze nie po polsku. Nie zdziwię się jeśli przez to coś stracę paru czytelników ;(

PS: Rozdziały nie będą dłuższe, bo nie planuję ich wielu. Chyba nie chcecie, aby ta historia zakończyła się za około miesiąc?